EsperantoLand - novajho

2009-12-12

(Por gazetara komuniko en via lingvo)

En 1887 en Varsovio aperis maldika broŝuro de 40 paĝoj, "Internacia Lingvo", sub la pseŭdonimo "D-ro Esperanto". Malantaŭ tio kaŝis sin la okulkuracisto Ludoviko Zamenhof, kiu naskiĝis en la 15-a de decembro 1859, antaŭ 150 jaroj. Li kreis la bazon de la lingvo Esperanto jam kiel lernejano kaj li volis per tio konstrui ponton inter la popoloj, por kompreno kaj interkompreniĝo.

Esperanto-parolantoj en pli ol 120 landoj de la mondo

Hodiaŭ en pli ol 120 landoj de la mondo estas homoj, kiuj parolas la internacian lingvon Esperanto; la taksoj varias inter 100.000 personoj, kiuj flue kaj regule parolas Esperanton, ĝis 2 milionoj, kiuj lernis Esperanton. La nombron de denaskuloj oni taksas je 200 ĝis 2000. Kvin nobelpremiitoj lernis kaj parolis Esperanton - interalie la verkisto Isaac B. Singer.

Lerneja instruado en Burundo

La ĉina registaro funkciigas plurajn retejojn en Esperanto, en Burundo oni instruas Esperanton en pli ol 20 lernejoj, la Esperanto-vikipedio enhavas pli ol 120.000 artikolojn, jare aperas ĉ. 120 libroj en Esperanto - tradukitaj aŭ verkitaj originale en tiu ponta lingvo. En la historio de la homaro estis apenaŭ alia lingvo, kiu tiom multe disvastiĝis ene de nur 120 jaroj: En 1887 Esperanto inter la tiutempe ĉ. 7000 lingvoj de la mondo estis la plej malgranda kun nur unu parolanto, hodiaŭ ĝi estas unu el la 50 internacie plej multe uzataj lingvoj.

Kreskanta disvastiĝo

Certe Zamenhof deziris ankoraŭ pli rapidan disvastiĝon de sia lingvo - simile kiel multaj aliaj inventistoj kaj evoluigantoj. La unua telekopiilo (telefakso) ekzemple konstruiĝis jam en 1843; 120 jarojn poste, en la 1960-aj jaroj, la telekopiilo estis apenaŭ disvastiĝinta - hodiaŭ ĝi staras en preskaŭ ĉiu oficejo. Ankaŭ post la unuaj 120 jaroj de Esperanto la demando, kiel tiu lingvo disvastiĝos estontece, plu restas malferma. La parolantoj de Esperanto ĉiukaze atentigas pri tio, ke dum la pasintaj jardekoj Esperanto plu disvastiĝis - en internaciaj renkontiĝoj, en la muziko, kiel gepatra lingvo, en Afriko kaj Azio kaj dum la lastaj jaroj en la interreto.